Jaime Melon, 21- jarige leerkracht in spe, ziet het dragen van een schooluniform als een beperking van de individuele ontwikkeling:
“Het feit dat ik vroeger nooit een schooluniform heb moeten dragen, heeft zeker bijgedragen tot de ontwikkeling van mijn identiteit. Zelfontplooiing is immers van groot belang voor jongeren. Bij het dragen van een schooluniform wordt de diversiteit van kinderen ingeperkt. Op Groep T, de hogeschool waar ik les volg, wordt diversiteit in de klas als essentieel beschouwd bij het lesgeven. We moeten rekening houden met ieders verschillende kenmerken en smaken. Men moet diversiteit niet proberen uit te sluiten maar er gebruik van maken! Het secundair onderwijs zou een goede voorbereiding moeten zijn op het succesvol toetreden tot een multiculturele maatschappij. De aanschaf van een schooluniform kan anderzijds problematisch zijn in minder kapitaalkrachtige gezinnen. Naast de schoolkleding moet nog vrijetijds- of sportkledij aangekocht worden. Vooral voor mensen met meerdere schoolgaande kinderen kan dit voor een serieuze extra kost zorgen. Er wordt vaak beweerd dat uniformen kliekvorming terugdringen. Kledingstijl is niet het belangrijkste kenmerk is om tot een groepje te behoren maar dat andere factoren zoals muzieksmaak of haarstijl meer invloed hebben. Een schooluniform sluit kliekvorming trouwens niet uit.
Individuele kledingstijl moet anderzijds wel begrensd worden. Uitdagende kledij kan sowieso niet door de beugel. Op mijn vorige school werd een meisje op het matje geroepen omdat ze een té korte rok droeg. Ze werd dan ook terecht naar huis gestuurd om iets anders aan te trekken.”
Sylvia Persoons
Geen opmerkingen:
Een reactie posten