De Ware Jacob
Twintig tredes naar boven, vijftien zweetdruppels naar beneden. Verschillende boekjes doorbladerd, kostelijke telefoongesprekken, verscheidene mislukte dates en veel minder geld later. Ik probeerde nog iets nieuws uit, speeddaten, maar tevergeefs. Na deze ellenlange zoektocht, kwam ik hem eindelijk tegen. Plaats van onze ontmoeting: Mechelen. Deze keer was anders, ik werd vergezeld door een vriendin en tot mijn grote verbazing had ik een gevoel van thuiskomen. In tegenstelling tot mijn laatste afspraak, die had nogal een bittere nasmaak. Lichamelijk hadden we een relatie maar geestelijk zat het nogal fout. Elke dag verzette ik doelloos mijn ledematen en plofte ik er neer. Maar verder kwam ik niet. Deze keer was de aantrekkingskracht zo groot. Hij was ondergedompeld in een heerlijk taalbad, sociaal, vrolijk, geïnteresseerd in alles en nog wat, mysterieus en praktisch.
Ach, u denkt waarschijnlijk aan een nieuw lief?
Neen hoor, hiermee zal ik ongeveer vijfenveertig jaar mee moeten leven. Gelukkig getrouwd, kan ik later zeggen, want ik heb hem gevonden. Mijn Ware Jacob. De journalistiek. Toen ik aan mijn opleiding begon, had ik geen voorliefde voor het schrijven en zag mezelf radio of televisie maken maar naarmate de tijd verstreek, begon ik het leuker te vinden. Die permanente schrijfdrang. Ik ben een sociaal en vrolijk iemand die graag houdt van een portie cultuur, gaande van de laatste dans- en toneelvoorstellingen, boeken, kunst tot de nieuwste cd’s, enz. Net zoals elke vrouw ben ik bezig met de mode en de nieuwste trends,op gebied van kledij tot design en architectuur. Het mooiste huwelijkscadeau zou dan ook een baan zijn bij Vice, Blend of i-D Magazine. Als dromen werkelijkheid worden, zou ik tekenen voor een plaats bij De Standaard Magazine. En indien dromen eerder bedrog zijn, waag ik mijn kans bij Flair. Rest mij nog één ding: die andere ware Jacob te vinden!
Sylvia Persoons
El Ángel Exterminador
Gemaakt door Viditu : http://www.flickr.com/photos/turyddu/4391183163/
Vanaf donderdag 29 april 2010 tot zondag 20 juni 2010 kan je in het Paleis voor Schone kunsten genieten van de tentoonstelling El Ángel Exterminador, geïnspireerd op de gelijknamige film van Luis Buñuel uit 1962, en dit naar aanleiding van het Spaanse voorzitterschap van de Europese Raad. Een groepje vrienden van de upper-class houdt een formeel etentje bij één van de leden, later op de avond willen de gasten vertrekken maar ze geraken niet buiten, ook al zijn de deuren los. Na een poosje worden ze geconfronteerd met het volk dat ze verafschuwen, ze worden primitief.
Deze film is het uitgangspunt van een uniek project van de hedendaagse kunst. Fernando Castro Florez nodigt zesentwintig hedendaagse Spaanse kunstenaars uit die door middel van schilderijen, beeldhouwwerken, foto’s, video’s, installaties en dans hun visie rond de begrippen grens en claustrofobie uit de doeken doen.
Zo komen er ook vijf performers langs die allemaal in relatie staan met de film, waaronder Paco Cao en Olga Mesa. Paco Cao vertelt je in een nooit eerder vertoonde lezing wat meer over Luis Buñuel, hij neemt je mee naar het leven en werk van Buñuel door een analyse van allerlei historische documenten.
Suite au dernier mot : au fond tout est en surface van Olga Mesa is een biografisch gedicht gaande over de begrippen territorium, geheugen en visie waarbij de Madrileense artieste afwisselend onderwerp en voorwerp van haar eigen creatie is. Fernando Castro Florez: ‘ We willen het gevoel creëren zoals in de film van Buñuel, de deur is open maar niemand geraakt buiten en weet wat er gebeurt, geen fysieke onmogelijkheid maar het gebrek aan wil en durf’.
Sylvia Persoons
P.A.R.T.S. viert in ‘t STUK
In juni zal de 8e generatie P.A.R.T.S studenten afstuderen en op 11 en 12 mei 2010 te Leuven kan je al genieten van een try-out van hun afstudeerproject in ‘t STUK. In 1995 richtte Anne Teresa De Keersmaeker, in samenwerking met De Muntschouwburg, een eigen opleiding op genaamd die de naam kreeg P.A.R.T.S. (Performing Arts Research and Training Studios).
24 dansers uit 12 landen beëindigen hun vier jaar durende opleiding aan deze dansschool onder leiding van Anne Teresa De Keersmaeker en presenteren zowel in binnen- als in buitenland hun project. Op 11 mei krijg je eigen creaties van de studenten te zien en op 12 mei kan je genieten van een bestaand repertoire. Gedurende drie maanden werkt een groep studenten aan de bestaande choreografie Drumming uit 1998, om zo een nieuwe hedendaagse versie te creëren. In Drumming vormt de precisiemuziek van Steve Reich de basis voor een bijzonder energieke choreografie. Hij vond de basisideëen voor Drumming in Ghana, waar hij West-Afrikaanse trommeltechnieken bestudeerde. Reich gebruikt stilte en klank waarbij hij verschillende instrumenten laat overlappen en won in 2009 de Pulitzer Price voor muziek. In Drumming wordt er gebruik gemaakt van strakke, korte, bruuske en snelle bewegingen die een complexiteit en energie uitstralen. De muziek past perfect bij de emoties die de choreografie teweegbrengt en vormt als het ware een uitnodiging om te dansen. Anne Theresa Dekeersmaeker: ‘Het publiek moet iets minder werken, het is muziek en dans, niet meer niet minder en dat is misschien wel de verklaring voor het succes'.
Sylvia Persoons
Vrt en RTBF werken samen voor Canvascollectie
Gemaakt door Sookie : http://www.flickr.com/photos/sookie/149498941/
Vanaf 7 mei 2010 tot 6 juni 2010 kan een kijkje gaan nemen in Het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel om te proeven van de hedendaagse kunst, want na twee jaar is de Canvascollectie terug.
Voor hen die niet meer kunnen wachten, wijdt Canvas acht afzonderlijke uitzendingen aan de Waalse en Vlaamse preselecties. Want vanaf dit jaar doet ook de RTBF mee. Het is een crossmediaal project van de openbare omroepen VRT en RTBF en diverse spelers uit de beeldende kunst. De slotshow wordt een gezamenlijke uitzending live te volgen. De wedstrijd staat open voor iedereen, ongeacht leeftijd of artistieke vooropleiding. Je krijgt ook de kans om je werk toe te lichten voor een gerenommeerde jury bestaande uit curators, kunstcritici, galerijhouders en directeurs van musea.
Vrouwen aan de macht! Vorige jaar nog gepresenteerd door Marcel Vantilt, nu door de Stubru-presentatrices Elke Jacobs en Kirsten Lemaire. Beide lopen ter plaatse rond en vormen de ogen van de kijkers. Bubbeltjesplastiek, overvolle karren, gepakt en gezakt maar vooral één enorme drukte! Allen met maar één doel, een tentoonstelling in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel.
Geen gefocus op rare posturen, geen spectaculaire verhalen maar de achterliggende ideëen en verhalen achter hun werk. “Het zal vooral een stuk levendiger zijn: 't is de bedoeling dat de kijker de positieve chaos van de preselecties bijna kan proeven”, aldus Kirsten Lemaire.
Sylvia Persoons
Schreeuwen op straat, schitteren op het podium
Op 7 en 9 april 2010 organiseerden de jongeren van Comac-wijken de tweede editie van hun Street Art Festival in de KVS te Brussel. Comac is de jongerenbeweging van de Partij van de Arbeid
“De slogan van ons festival is Schreeuwen op straat, schitteren op het podium. Ik denk dat we daarmee het gevoel van heel wat jongeren goed weergeven”, aldus Dirk De Block, verantwoordelijke van de Comac-wijken. De beweging is actief binnen zes Belgische universiteiten en op verschillende hogescholen. Deze organisatie brengt jongeren uit Vlaanderen, Wallonië en Brussel bij elkaar.
Motto
Ze komen uit verschillende Brusselse wijken (Molenbeek, Anderlecht, Elsene, Sint-Gillis,..) en geven hun visie weer over hoe zij hun wijk beleven. Dit doen ze door middel van verschillende kunstdisciplines. Het leven van jongeren in Brussel is tegenwoordig niet zo vanzelfsprekend. Ze proberen hun plaats te vinden in de maatschappij en worden regelmatig geconfronteerd met verschillende moeilijkheden. Het volk stroomt toe, muziek en cultuur blijken enorm belangrijk te zijn voor de jongeren van deze wijken. “De belangrijkste bekommernis is het gebrek aan ruimte, infrastructuur en begeleiding voor hun culturele expressie.” De huur van een repetitielokaal bedraagt al snel tientallen euro’s en daarom wil Comac volgend jaar zijn eigen kleine studio oprichten. De opbrengst van het festival gaat hier dus ook naartoe.
Variatie
Het festival is meer dan enkel street art. Street art is een stroming binnen de graffiti spuiters. “Bij graffiti gaat het om de naam en de moeilijkheidsgraad terwijl street-art gaat over de afbeelding, de emoties en de orginaliteit”, volgens Jeroen die je live aan het werk kan zien. Verder krijg je nog een mix van oosterse dans, hip hop, poëzie, rap en toneel. De toneelvoorstelling wordt gebracht door een groep van een jeugdhuis aan het Anneessensplein. Je kan bijna niet aan de onderliggende booschap ontsnappen. De sketches gaan over onbegrip, mislukte sollicitatie-gesprekken tot aanvaringen met de politie omwille van hun origine. Allen maar met één boodschap, we willen meer verdraagzaamheid! De sfeer zit er dubbel en dik in. Verscheidene groepen meisjes en jongens beginnen luidkeels mee te zingen met de deuntjes tijdens het dj-contest en alle stoelen van de KVS-box zijn aardig gevuld.
Dirk de Block: “We hebben Sniper uitgenodigd omdat het geëngageerde rappers zijn uit Marseille. Maar een boodschap doen overkomen, dat kan en doen we via verschillende kunstvormen.”
Sylvia Persoons
“De slogan van ons festival is Schreeuwen op straat, schitteren op het podium. Ik denk dat we daarmee het gevoel van heel wat jongeren goed weergeven”, aldus Dirk De Block, verantwoordelijke van de Comac-wijken. De beweging is actief binnen zes Belgische universiteiten en op verschillende hogescholen. Deze organisatie brengt jongeren uit Vlaanderen, Wallonië en Brussel bij elkaar.
Motto
Ze komen uit verschillende Brusselse wijken (Molenbeek, Anderlecht, Elsene, Sint-Gillis,..) en geven hun visie weer over hoe zij hun wijk beleven. Dit doen ze door middel van verschillende kunstdisciplines. Het leven van jongeren in Brussel is tegenwoordig niet zo vanzelfsprekend. Ze proberen hun plaats te vinden in de maatschappij en worden regelmatig geconfronteerd met verschillende moeilijkheden. Het volk stroomt toe, muziek en cultuur blijken enorm belangrijk te zijn voor de jongeren van deze wijken. “De belangrijkste bekommernis is het gebrek aan ruimte, infrastructuur en begeleiding voor hun culturele expressie.” De huur van een repetitielokaal bedraagt al snel tientallen euro’s en daarom wil Comac volgend jaar zijn eigen kleine studio oprichten. De opbrengst van het festival gaat hier dus ook naartoe.
Variatie
Het festival is meer dan enkel street art. Street art is een stroming binnen de graffiti spuiters. “Bij graffiti gaat het om de naam en de moeilijkheidsgraad terwijl street-art gaat over de afbeelding, de emoties en de orginaliteit”, volgens Jeroen die je live aan het werk kan zien. Verder krijg je nog een mix van oosterse dans, hip hop, poëzie, rap en toneel. De toneelvoorstelling wordt gebracht door een groep van een jeugdhuis aan het Anneessensplein. Je kan bijna niet aan de onderliggende booschap ontsnappen. De sketches gaan over onbegrip, mislukte sollicitatie-gesprekken tot aanvaringen met de politie omwille van hun origine. Allen maar met één boodschap, we willen meer verdraagzaamheid! De sfeer zit er dubbel en dik in. Verscheidene groepen meisjes en jongens beginnen luidkeels mee te zingen met de deuntjes tijdens het dj-contest en alle stoelen van de KVS-box zijn aardig gevuld.
Dirk de Block: “We hebben Sniper uitgenodigd omdat het geëngageerde rappers zijn uit Marseille. Maar een boodschap doen overkomen, dat kan en doen we via verschillende kunstvormen.”
Sylvia Persoons
Abonneren op:
Reacties (Atom)
